Απόστολος Ζώτος - Ωδή σε νυφική κασέλα











Και πρόσεξε μην την παραγγείλεις
στην Πόλη
και τη Βενετιά
στις γέφυρες τις σκοτεινές του
Δουνάβεως
μακριά στο Βουκουρέστι

-και ας ωρύεται ο Τσέλαν-

πάρεξ σε Χιονιαδίτη μάστορα
με τη σελήνη στο σελάχι
και μουγγές νύχτες του Γράμμου
ένοχα με ιώδιο και κοντύλι χρυσό
ιστορημένες στο στήθος του.

Τι ωραία
τη χαρά να δώσεις στου ξύλου
την ευλάβεια
ώχρα προπατορική
εγκαυστικό κόκκινο
ζάμπλουτο μπλε Σαρανταπόρου
που θέλησε ο καιρός
το φως άστρου
που με τον εναέριο χάθηκε νόστο
χελιδόνας.

Αρώματα απ' το Ισπαχάν να κρύβεις
μέσα
την ασημί κατάνυξη του καθρέφτη
χτένι νεόνυμφο ποικιλίες ρόδων
μετάξια από την άνοιξη του
κορμιού σου.



Ύστερα ξαφνικό βοριά να φυλάξεις
μιαν εξαίρετη λήθη
έρωτα με ίλιγγο κοιτάσματα πένθους
ευώδεις κεραυνούς της ανοίξεως

βαθιά να αφουγκράζεσαι
γιλέκο πρώτου εραστή
τη δόλια πίκρα της πεθεράς σου
χρυσοποίκιλτη γραφή από τα Γιάννενα

Ερινύες

Και πες του να μην ξεχάσει στην
όψη
νερά κρυστάλλινα
δροσάτα τσαμπιά
σπαρτά
νεοσύλλεκτες φρέζιες
κουτσουπιές ροζ ανθύλια
κύλικες,
λελέκια,
ατελείς γραμμές,
πουλιά διαβατάρικα
αγκάθια
βηματισμούς αλόγων
αιμάτινη βροχή,
ανεμοζάλη,
θάνατον

κομήτες μιαν ανοιξιάτικη νύχτα.


6-14 Μάη 2002



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μίλτος Σαχτούρης - Ο νεκρός της ζωής μας Ιωάννης Βενιαμίν δ' Αρκόζι

Ε.Χ. Γονατάς - Η ουλή