Κ.Γ. Καρυωτάκης - Η πεδιάς και το νεκροταφείον

(Πίναξ ημιτελής)


Έχει πια δύσει ο ήλιος του χειμώνα,
και γρήγορα, σα θέατρο, σκοτεινιάζει,
ή σα να πέφτη πέπλο σε μια εικόνα.
Άλλο δε βρίσκει ο άνεμος, ταράζει
μόνο ταγκάθια στην πεδιάδα όλη,
μόνο κάποιο χαρτί σ' όλη τη φύση.
Μα το χαριτωμένο περιβόλι
αίμα και δάκρυα τόχουνε ποτίσει.
Αδιάκοπα τα δέντρα ξεκινούνε,
κ' οι πέτρινοι σταυροί σκίζουν σα χέρια
τον ουρανό που σύννεφα περνούνε,
τον ουρανό που είναι χωρίς αστέρια.

(Ωραίο, φριχτό και απέρριτο τοπείον!
Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.
Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων
κ' η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου).

Ελεγεία και Σάτυρες